دایناسورها از حدود 230 میلیون تا 65 میلیون سال قبل حاکمان خشکی بوده اند، اما اینکه این قدرت مطلق را در آب نیز داشته اند یاخیر، چندان مشخص نیست. البته در همین دوران، خزندگان فراوان عظیم الجثه کاملا آبزی نیز وجود داشته اند اما این جانوران دایناسور نبوده اند و تنها خویشاوندی بسیار دوری با آنان داشته اند.

در گزارش محققین که تحت سرپرستی لوی کوستور (Loic Costeur) از دانشگاه نانت فرانسه به کار مشغولند، توضیح داده شده است که این ردپای فسیل شده در ماسه سنگ هنگامی ایجاد شده است که دایناسور در آبی به عمق حدود 3.5 متر شنا میکرده است و با پنجه قوی پاهای عقب خود، کف دریاچه را خراش داده است.

به گفته کوستور، حیوان به شیوه پا زدن از لگن شنا میکرده است که امروزه در پرندگان آبزی وجود دارد.

دوازده “رد شنا” که شامل شیارهای بلند و ظریف نیز هست در مسیری به طول 15 متر ایجاد شده است. خط موجهای فسیل شده در محل مشان میدهند که دایناسور در عین کوشش برای حفظ مسیر خود، بر خلاف جهت آب شنا میکرده است.

محققین گفته اند که شکل و ماهیت این آثار نشان میدهد که توسط یک دایناسور تروپاد (theropod) (دایناسور گوشتخوار بزرگ و دو پا) ایجاد شده است و هر چند کروکودیلهای بزرگ نیز متعلق به همین دورانند، اما این ردپا متعلق به کروکودیل نیست. تروپادها دایناسورهای بزرگ گوشتخواری چون تیرانوزروس (Tyrannosaurus) و آلوزاروس (Allosaurus) هستند.

مدتهاست که دانشمندان به دنبال شواهدی مبنی بر این هستند که آیا داناسورها- مانند پستانداران بزرگ امروزی چون فیل و ببر- میتوانسته اند در مواقع مقتضی از قبیل شکار در منطقه آبی، عبور از رودخانه یا فرار از سیل، شنا کنند یا خیر.

در فسیلهایی که قبل از این کشف شده بودند، رد شنایی که ظاهرا متعلق به دایناسورهای دیگری چون ساروپاد (sauropod)–حیوانی گردن دراز مانند دیپلودوکوس- و دایناسورهای منقار اردکی بوده اند.اما موارد فوق مورد بحث و اختلاف بوده و مانند این رد تازه، واضح نیستند.

این فسیل تازه یافت شده اولین شاهد قاطعی است که نشان میدهد شنا کردن، از عادات معمول دایناسور بوده و همچنین بهترین مدرک شنای یک تروپاد به شمار میرود.
رد شنای مذکور سه سال قبل در لا ریوخا (La Rioja)، یکی از استانهای اسپانیا کشف شده است. بنا به گفته محققان:” وضعیت عالی این رد پا فرصتی استثنایی برای ما فراهم کرده است تا بتوانیم با شبیه سازی بیومکانیک، شناخت خود را از تواناییهای شنا کردن در دایناسورها و دلایل آن، افزایش دهیم.”

به اعتقاد دانشمندان بعضی پرندگان، از نسل هسپرورنیس (Hesperornis)، پرنده غواص باستانی و دیگر دایناسورهای پردار 150 میلیون سال قبل هستند که در شنا کردن بسیار مهارت داشته اند.